Γενικά
Το περιβάλλον του έντονου ανταγωνισμού σε μια
παγκοσμιοποιημένη αγορά και παρατεταμένη οικονομική κρίση δημιουργούν σχεδόν
ασφυκτικές συνθήκες για τις ελληνικές επιχειρήσεις αλλά παράλληλα οδηγούν
σχεδόν σε μονόδρομο για μια διέξοδο ανάπτυξης με προσανατολισμό τις εξαγωγές. Ή
καλύτερα με προσανατολισμό σε αυτό που τελευταία αποκαλούμε «εξωστρέφεια». Δεν
μπορεί πλέον κανένα στέλεχος, μικρής ή μεγάλης επιχείρησης να μη λαμβάνει υπ’
όψη το ότι η εργασία του, οι δραστηριότητές του και η ενδεχόμενη ανάπτυξη της
επιχείρησης του θα πρέπει να διέπονται από μια κουλτούρα εξωστρέφειας. Από μια
επίγνωση, ότι η αγορά, οι πελάτες, οι συναλλασσόμενοι, κλπ δεν τελειώνουν μέσα
στα στενά όρια της εσωτερικής ελληνικής διάστασης, αλλά θα πρέπει να έχουν
ορίζοντα πιο μακρύ, είτε αυτό αφορά ξένες αγορές είτε ξένους αγοραστές με τους
οποίους αργά ή γρήγορα θα ‘ρχεται πιο συχνά σε επαφή.
Οι συνθήκες είπαμε ότι
είναι δύσκολες, αλλά αυτό θα πρέπει να είναι και η αρχή. Αν δεν καταλαβαίνουμε
ότι οι συνθήκες είναι δύσκολες, τότε αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ακόμη έχουμε
καιρό, «μας παίρνει ακόμη», κι αυτό αποτελεί πρόβλημα. Πρέπει να δράσουμε και
να δράσουμε τώρα. Ξεκινώντας από μας τους ίδιους. Πως προσδιορίζουμε τον εαυτό
μας, τη δουλειά μας, ή την εταιρεία μας στο μέλλον ; Θα παραμείνουμε αδρανείς
και «ήρεμοι», παρακολουθώντας μια
ελληνική αγορά να συρρικνώνεται χρόνο με το χρόνο, ή θα γίνουμε πιο
«ετοιμοπόλεμοι» για τις ξένες αγορές, πιο ανταγωνιστικοί, πιο ποιοτικοί, πρώτα
σε ατομικό – προσωπικό επίπεδο και μετά σαν επιχειρηματίες ή στελέχη
επιχειρήσεων ;
Τι είναι ? ένας προσδιορισμός της έννοιας
Το τελευταίο διάστημα
έχει καθιερωθεί και χρησιμοποιείται ευρύτατα ο όρος «εξωστρέφεια». Με πολύ απλά
λόγια θα λέγαμε ότι εξωστρέφεια σημαίνει την ανάπτυξη υποδομών
ή/και η κατεύθυνση της παραγωγής, για προϊόντα και υπηρεσίες που θα είναι
διεθνώς εμπορεύσιμα, την δημιουργία και αξιοποίηση συγκριτικών επιχειρηματικών πλεονεκτημάτων,
προϊόντων και υπηρεσιών στη διεθνή αγορά, και τη «διεθνοποίηση» της
επιχειρηματικής δραστηριότητας. Βασικές δραστηριότητες και κατευθύνσεις που πρέπει να ενταχθούν στην
τακτική επιχειρηματική πρακτική είναι :- η συνεχής ενημέρωση συναφών επιχειρηματικών εξελίξεων σε ευρύτερο διεθνές περιβάλλον
- η στροφή των επιχειρήσεων σε εξαγωγικού χαρακτήρα δραστηριότητες και διείσδυση σε νέες αγορές του εξωτερικού
- η επαναξιολόγηση και ο επαναπροσδιορισμός των δυνατοτήτων δημιουργίας νέων ανταγωνιστικών προϊόντων, ικανών να αντιμετωπίσουν τον ευρύτερο, διεθνή ανταγωνισμό
Τελικά θα λέγαμε ότι
εξωστρέφεια είναι η κατανόηση ότι η αγορά, οι πελάτες, οι συναλλασσόμενοι, κλπ
δεν τελειώνουν μέσα στα στενά όρια της εσωτερικής ελληνικής διάστασης, αλλά θα
πρέπει να έχουν ορίζοντα πιο μακρύ, είτε αυτό αφορά ξένες αγορές είτε ξένους
αγοραστές με τους οποίους αργά ή γρήγορα θα ‘ρχεται πιο συχνά σε επαφή
